திருக்குறள் கதைகள் - அறத்துப்பால்: February 2016

Wednesday, February 24, 2016

55. மழை வருமா?

"ஏண்டி, உங்க வீட்டில சாமிக்கு விளக்கேத்தற பழக்கம் எல்லாம் இல்லையா?" என்றாள் பத்மா.

"இருக்கு அத்தை" என்றாள் பிரியா.

'பின்னே ஏன் ஏத்தலே?"

"குளிக்காம விளக்கு ஏத்த வேண்டாம்னுதான்!"

"குளிக்காமயா சமையல் பண்றே?"

"இது அவருக்கு மட்டும் அத்தை. உங்களுக்குக் குளிச்சுட்டு அப்புறமா செய்யறேன்."

"ஒவ்வொருத்தருக்கும் தனித் தனியாவா சமைப்பே? கேஸ், சாமான்கள் எல்லாம் அதிகமா செலவாகாது? உனக்கும்தானே கஷ்டம்?"

அறிந்தோ அறியாமலோ தன் நலத்தில் அக்கறை காட்டிப் பேசிவிட்ட தன் மாமியாருக்கு மனதளவில் நன்றி தெரிவித்தாள் பிரியா.

"என்ன செய்யறது அத்தை? அவரு இன்னிக்கு சீக்கிரமா கிளம்பணுமாம். அதனாலதான் அவருக்கு சாப்பாடு செஞ்சு குடுத்தனுப்பலாம்னுட்டு முதல்ல அவருக்கு மட்டும் கொஞ்சமா செய்யறேன்."

"அவன் இப்படித்தான் சில சமயம் சீக்கிரம் கிளம்புவான். அப்பெல்லாம் வெளியிலே சாப்பிட்டுக்கறேன்னு சொல்லுவான். அதனால நான் எதுவும் செய்ய மாட்டேன்."

"இப்பவும் அப்படித்தான் சொன்னார் அத்தை. நான்தான் வெளியில சாப்பிட்டு அவரு உடம்பைக் கெடுத்துக்கக் கூடாதுன்னு அவரை வற்புறுத்தி சாப்பாடு கொடுத்து அனுப்பறதாச் சொன்னேன்."

'என் பிள்ளை மேல் எனக்கு இல்லாத அக்கறை இவள் புருஷன் மீது இவளுக்கு இருக்கிறதாக்கும்!' என்ற இயல்பான 'மாமியார் சிந்தனை' பத்மாவின் மனதில் எழுந்தாலும், தன் மகனின் உடல்நலத்தில் மருமகள் காட்டும் அக்கறையை நினைத்து மகிழ்ச்சி அடைந்தாள்.

ஆயினும் மாமியாரின் பந்தாவை விட்டுக் கொடுக்க விரும்பாமல், "எந்த சந்தர்ப்பத்திலும் சாமிக் குத்தம் வர விடக் கூடாது. நம்ப குடும்பத்தில சாமி கும்பிடறது ரொம்ப முக்கியம். குளிச்சுட்டு சாமிக்கு விளக்கேத்திக் கும்பிட்டப்பறம்தான் சமையல், சாப்பாடு எல்லாம். சாமிக்கு அப்புறம்தான் மனுஷங்க. அது அரசனா இருந்தாலும் சரி, புருஷனா இருந்தாலும் சரி" என்று ஒரு சொற்பொழிவு ஆற்றி விட்டுச் சென்றாள்.

'அரசனை கவனிக்க ஆயிரம் சேவகர்கள் இருப்பார்கள். என் புருஷனை நான்தானே கவனித்துக் கொள்ள வேண்டும்' என்று நினைத்துக் கொண்டாள் பிரியா.

கணவன் கிளம்பிச் சென்ற பிறகு பிரியா குளித்து விட்டு வந்தபோது, அவள் மாமியார் வற்றல் பிழிவதற்காகக் கூழ் காய்ச்சிக் கொண்டிருந்தாள்.

"என்ன அத்தை, வற்றல் பிழியப் போறோமா இன்னிக்கு?"

"ஆமாம். சீக்கிரம் வா. இப்பவே பிழிஞ்சு காய வச்சாத்தான் நல்லா காயும்."

"இன்னிக்கு மழை வரும் போல இருக்கே?"

"சித்திரையில ஏதுடி மழை? அதுதான் வெய்யில் காயுதே? வெய்யில் கொஞ்சம் மந்தமா இருக்கறதனால மழை வரும் என்கிறாயா? கண்டிப்பா வராது. கொஞ்ச நேரத்தில வெய்யில் கொளுத்த ஆரம்பிச்சுடும் பாரு."

அவர்கள் இருவரும் மொட்டை மாடிக்குப் போய் வற்றல் பிழிய ஆரம்பித்த பத்து நிமிடங்களில் 'சட சட'வென்ற பெரும் தூற்றலுடன் மழை பெய்ய ஆரம்பித்தது.

அறத்துப்பால்

இல்லறவியல்

அதிகாரம் 6

வாழ்க்கைத் துணைநலம்

குறள் 55
தெய்வம் தொழாஅள் கொழுநன் தொழுதெழுவாள்
பெய்யெனப் பெய்யும் மழை.

பொருள்:
கணவனையே தெய்வமாக நினைத்து வழிபடும் பெண் 'பெய்' என்று சொன்னால் மழை பெய்யும்.

(குறிப்பு: இந்தக் குறளின் பொருளை அப்படியே எடுத்துக் கொள்ளாமல் 'கணவனை அக்கறையோடு கவனித்துக்கொள்ளும் பெண் ‘மழை பெய்யும்’ என்று சொன்னால் அவள் வாக்கு பலிக்கும் என்ற உட்பொருளின் அடிப்படையில் இந்தக் கதை அமைக்கப்பட்டுள்ளது.)

இந்தக் கதையின் காணொளி வடிவம் இதோ:

குறள் 56

குறள் 54

பொருட்பால் காமத்துப்பால்

Thursday, February 4, 2016

54. மாதவியும் கண்ணகிதான்!

புதிதாக வேலையில் சேர்ந்த மாதவிக்கு அவளிடம் பொறுப்பை ஒப்படைத்து விட்டு வேலையை விட்டுப் போக இருந்த லக்ஷ்மி வேலைகளை விளக்கினாள். நான்கைந்து நாட்களுக்குப் பிறகு லக்ஷ்மி விலகும் நாள் வந்தது.

மாதவியிடமிருந்து விடைபெறுமுன் லக்ஷ்மி தயங்கியபடியே சொன்னாள். "மாதவி! இதை நான் உங்களிடம் சொல்ல வேண்டாம்னுதான் நெனச்சேன். ஆனா இந்த நாலு நாள் பழக்கத்திலேயே எங்கிட்ட இவ்வளவு அன்பா நடந்துக்கிட்ட உங்ககிட்ட சொல்லாம இருக்க மனசில்லை."

"சொல்லுங்க!" என்றாள் மாதவி.

"நம்ப மானேஜர் பெண்கள் கிட்ட வழியறவரு. அவருகிட்ட கொஞ்சம் அனுசரணையா நடந்துக்கிட்டாதான் இங்கே வேலை செய்ய முடியும்!"

"அனுசரணையான்னா?"

"அவரு கொஞ்சம் அசடு வழியப் பேசுவாரு. 'உன்னோட டிரஸ் நல்லா இருக்கு'ம்பாரு. இன்னொரு நாளைக்கு, 'உன் கலருக்கு இந்த டிரஸ் பொருத்தமா இல்லை'ம்பாரு. ஏதாவது அசட்டு ஜோக் சொல்லுவாரு....சில சமயம் தொட்டுப் பேசுவாரு."

"தொட்டுப் பேசுவாரா?"

"தற்செயலாத் தொடற மாதிரி தொடுவாரு."

"இதையெல்லாம் நீங்க சகிச்சுக்கிட்டீங்களா?"

"வேற வழி? நான் மட்டுமா? எனக்கு முன்னால இருந்த பொண்ணு கூட சகிச்சுக்கிட்டாங்க. நானாவது கல்யாணமாகாதவ. பஸ்ஸில சில பேரு வேணும்னே இடிக்கறதில்லையா? அது மாதிரின்னு நெனச்சுப்பேன். ஆனா அவங்க கல்யாணம் ஆனவங்க. அவங்களே பாவம் சகிச்சுக்கிட்டாங்க. வேலையை விட்டுப் போகும்போது என்கிட்டே அவங்க உணர்ச்சிகளைக் கொட்டித் தீர்த்துட்டாங்க. நீங்களும் கல்யாணம் ஆனவங்கதான்..."

"கல்யாணம் ஆனவங்களா இல்லையாங்கறது முக்கியம் இல்லை. சரி. நீங்க சொன்ன தகவலுக்கு நன்றி."

இரவில் கணவனிடம் இதைப் பற்றிச் சொன்னாள். கணவன் தன்னை வேலையை விட்டு விலகி விடச் சொல்லுவானோ என்று நினைத்தாள். ஆனால் அவன் சற்று கூடப் பதட்டம் இல்லாமல் 'உன்னால இதையெல்லாம் மானேஜ் பண்ண முடியும்!' என்று சொல்லி விட்டான். எப்படிச் சமாளிக்கப் போகிறோம் என்று மாதவிக்குப் புரியவில்லை.

லக்ஷ்மி சொன்னது போலவே மானேஜர் அவளிடம் வழிய ஆரம்பித்தார்.

"உங்க பேரு ரொம்ப செ... அட்ராக்டிவா இருக்கு" என்றார்.

மாதவி மௌனமாக இருந்தாள்.

அவள் மௌனத்தினால் துணிவு பெற்று, "நான் கவனிச்சிருக்கேன். எல்லாருக்கும் எல்லா உடையும் பொருந்தறதில்ல. ஆனா உனக்கு எல்லா உடையுமே அழகா இருக்கு" என்றார். தன்னை ஒருமையில் அழைக்கும் உரிமையை அவர் எடுத்துக்கொண்டதை மாதவி கவனித்தாள்.

"சார், ஒரு நிமிஷம். ஃபோன் வந்திருக்கு" என்று மாதவி அவர் அறைக்கு வெளியே சென்று விட்டுச் சற்று நேரம் கழித்து வந்தாள்.

"யாருகிட்டேயிருந்து ஃபோன்?"

மாதவி இந்தக் கேள்விக்கு பதில் சொல்லாமல், "சொல்லுங்க சார்! ஏதோ கடிதங்களுக்கு பதில் எழுதணும்னு சொன்னீங்களே?" என்றாள்.

"இந்தா! இது உனக்கு ஒரு டெஸ்ட். இந்த லெட்டர்களுக்கெல்லாம் பதில் எழுதிக் கொண்டு வா. உன் திறமை எப்படி இருக்கிறது என்று பார்க்கலாம்."

'உங்களுக்கும் இது ஒரு டெஸ்ட்தான்' என்று நினைத்துக் கொண்ட மாதவி, சற்று முன்பு வெளியில் போனபோது வீடியோ எடுப்பதற்காக செட் செய்த கைபேசியை வலது கையில் சற்றே பின்புறமாக ஒரு கோணத்தில் வைத்துக் கொண்டாள். 'இந்தக் கோணத்தில் காட்சி சரியாகப் பதிவாக வேண்டுமே' என்று நினைத்துக் கொண்டாள்.

அவர் கடிதங்களை நீட்டியதும், அவற்றை வாங்க இடது கையை நீட்டினாள்.

"என்ன இடது கையை நீட்டறே! ஆர் யூ லெஃப்ட் ஹேண்டட்?" என்ற மானேஜர், தற்செயலாகக் கை படுவதுபோல் அவள் கையை மணிக்கட்டுக்கு மேல் பற்றினார்.

மாதவி வீடியோ பட்டனை அழுத்தினாள்.

மாதவியிடமிருந்து எதிர்ப்பு வராததால், மானேஜர் அவள் கையை இன்னும் அழுத்தமாகப் பற்றினார்.

"கையை எடுங்க சார். வீடியோ எடுத்தாகி விட்டது!" என்றாள் மாதவி.

மானேஜர் பதறிப் போய்க் கையை உதறி, "வாட் இஸ் திஸ்?" என்றார்.

தன் கைபேசியில் பிடிக்கப்பட்ட காட்சியை அவரிடம் காட்டிய மாதவி, "சில வினாடிகளுக்கு முன்னே நடந்ததை வீடியோ எடுத்திருக்கிறேன். உங்க மனைவிகிட்ட காட்டினா சந்தோஷப்படுவாங்க. இதில என்னோட முகம் விழலை. அதனால யுடியூபில கூடப் போடலாம். நல்லவேளை! கீழேயிருந்து ஒரு ஆங்கிள்ள எடுக்கிறோமே எப்படி வருமோன்னு கவலைப்பட்டேன் நல்லாவே வந்திருக்கு. ஹேட்ஸ் ஆஃப் டு மாடர்ன் டெக்னாலஜி!"

"உனக்கு என்ன வேணும்?" என்றார் மானேஜர் கோபமும் பயமும் கலந்த குரலில்.

"முதல்ல இந்த 'வா போ' ங்கறதையெல்லாம் விட்டுட்டு என்னை மரியாதையா அழைக்கணும். அடுத்தது உங்க ஆஃபிஸ்ல வேலை செய்ற பெண்கள் கிட்ட சில்மிஷம் பண்ற வேலையை நிறுத்தணும்."

மானேஜர் என்ன சொல்வதென்று தெரியாமல் பதட்டத்துடன் அமர்ந்திருந்தார்.

"பயப்படாதீங்க. வேற எந்த விதத்திலேயும் உங்களை நான் பிளாக்மெயில் பண்ண மாட்டேன். உங்க கீழ வேலை செய்யறவள் என்கிற முறையில் உங்ககிட்ட எப்படிப் பணிவோடும் கட்டுப்பாட்டோடும் நடந்துக்கணுமோ அப்படி நடந்துப்பேன்."

அவர் கொடுத்த கடிதங்களை வலது கையில் வாங்கிக் கொண்டு அறையை விட்டு வெளியேறினாள் மாதவி.